Jungle tocht, oude ruïnes en

Hallo allemaal,

Nog even een kleine aanvulling over onze rit naar ons verblijf bij Khao Yai NP. Met de bus aangekomen in Pak Chong, ontmoette we een frans stelletje. Hun plan was naar het greenleaf guesthouse te gaan. Gezien we dit ook, als top choice, terug hadden gevonden in de lonely planet bedachten we met hen mee over te reizen. Een open pickup truck haalde ons op bij t busstation. Judith en ik achter in de bak samen met de backpacks. Een rare maar wel hele leuke manier van reizen. Zo zie je onderweg nog eens wat.

We waren gebleven bij de wilde plannen om in de jungle te gaan slapen tussen de wilde dieren. Na de eerste nacht gewoon in het guesthouse geslapen te hebben, hebben we dat plan over boord gegooid. Helaas koelde het 's nachts af tot een graad of 10, dat we besloten hadden toch maar in ons enigszins beschermde bungalowtje te gaan slapen.
Wel hebben we de tocht gemaakt, met onze gids, door de jungle. Tijdens verschillende stops liet de gids ons gibbons (mensapen met lange armen en zonder staart), een varaan van ca 2 meter en heel veel makaken zien.
Op een gegeven moment moesten we even blijven wachten. Na een minuut of 5 kwam de gids terug met zijn handen om elkaar gevouwen. Allemaal, het franse stelletje en een frans gezinnetje (ouders met 2 jonge kinderen), zaten we, gehurkt dicht bij de grond, in spanning af te wachten. Hij opende zijn handen en daarin had hij een schorpioen. Na het even bekeken te hebben pakte de gids mijn arm en kreeg ik die zelfde schorpioen ineens op mn arm. Het beestje bleef rustig zitten, omdat mijn arm lekker warm was en schorpioenen zich niet zelf op kunnen warmen. Toch zijn t wel echt mooie diertjes als je ze van zo dicht bij bekijkt.
Heel de dag waren Judith en ik al hard aan het hopen op een ontmoeting met wilde olifanten. Hoewel de gids zei dat hij t niet kon toe zeggen, voegde hij er aan toe dat hij de afgelopen tochten bijna elke keer olifanten had gezien. De dag ervoor zelfs op slechts een meter afstand van de auto. Onderweg stuitte we al verschillende keren op sporen: grote olifanten keutels, omgeknakte takken, kapot gelopen struiken en ook een "saltlick" de plek waar olifanten aan hun mineralen komen, door het eten van het zand, aldus onze gids. Na een flinke tocht door de jungle zowel met de auto als te voet hadden we nog altijd geen olifanten gezien. Op de terugweg in de auto zou het dan moeten gebeuren. Helaas helaas.. Ook hier geen olifanten getroffen. Behoorlijk teleurgesteld gingen we weer huiswaards.
Terwijl Judith een traantje wegpinkte zat de rest van de groep al zwijgend (sommige slapend) af te wachten tot we terug waren.

Terug aangekomen bedachten we de plannen voor de dagen erna. Phenom Rung ging het niet meer worden. Na verhalen van andere backpackers en de lokale Thai, zou het zich niet lonen daarvoor om te reizen. Daardoor lopen we iets voor op schema wat fantastisch uitkomt, omdat we daardoor meer tijd hebben in Chiang Mai. De plek waar iedereen die we spreken over zegt dat het echt de moeite is om er een week te blijven.

Dinsdags zijn we betijds uit bed gekomen om, na een heerlijk ontbijtje, met een open busje naar het treinstation te zijn gebracht. Van daaruit hebben we de trein naar Ayuttaya genomen. Na een uur vertraging kwam de trein eindelijk opdagen. Aangekomen na een rit van ca. 4,5 uur snelde de tuktuk chaufeurs zich naar ons toe. Na hen vriendelijk afgewezen te hebben zijn we met een ferry naar de oude binnenstad gegaan.
Ayuttaya is, als ik het goed begrepen heb, de voormalige hoofdstad van Thailand. Het staad bekend om de vele ruïnes uit het Kmehr tijdperk. Moedig hebben we de eerste avond een flinke wandeling gemaakt richting de oude ruïnes. Echter kwamen er al lopende achter dat het best wel ver was. Een paar temples/ruïnes hebben we bij de avond verlichting bekeken. Een mooi aangezicht.

Dag 2 begon met een ontbijtje waar we een lokale Thai ontmoette die ons vertelde dat het handiger zou zijn een scootertje te huren om op die manier veel meer te kunnen bekijken. Zo gezegd, zo gedaan.
Een wat minder snelle dan de vorige keer maar nog altijd behoorlijk rappe 2 wieler bracht ons in een mum van tijd naar onze bestemmingen. Als eerste een klein bescheiden tempeltje aan de andere kant van de rivier. Van daaruit zijn we doorgereden en kwamen aan bij een prachtig klooster waar we voornamelijk vrouwlijke monniken zagen. Hier leerde we ook dat het kale hoofd een keuze is. Er liepen ook behoorlijk wat monniken rond met mooi lang haar. Na hier een uurtje rond gewandeld te hebben op het prachtige, nog in aanbouw, complex gingen we richting "Elephant Village". Aldus de naam een gegarandeerde ontmoeting met olifanten. Gelukkig werden we deze keer daarin niet teleur gesteld. Wat een fantastische wezens. We ontdekte al snel dat we ze konden aaien en Judith was zo moedig ze zelfs een kusje te geven. Vreemd genoeg zijn ze, in tegenstelling tot mijn gedachtes, behoorlijk zacht. Wel zagen we dat ze niet super goed behandeld werden. Iets verderop was een ruimte met daarin een volwassen tijger en 2 welpen. Zwaar gedrogeerd lagen ze daar zo mak als een lammetje. Ondanks dat het zwaar tegen onze principes in ging zijn we wel met ze op de foto gegaan. Zeg nou zelf, hoevaak heb je de kans zo'n prachtig dier van dichtbij te zien en zelfs te aaien? Bizar gevoel wel, zulke schitterende wezens zo dicht bij. Het is echt heel tegenstrijdig. Enerzijds wil je ze heel graag knuffelen en aaien en dat kan ook, maar terwijl je dat doet gaat er niets anders door je hoofd dan dat dit eigenlijk echt niet zou moeten kunnen. In volledige tweestrijd met onszelf hebben we na een laatste aai van de tijgers en de olifanten. De "Elephant Village" maar weer verlaten.

Op naar de volgende locatie een markt op het water, de bekende en befaamde "floating market". Waar wij dachten aan bootjes kwamen we aan bij een boven het water gebouwde markt. Volledig op palen, met bruggetjes en paadjes. Erg gezellige sfeer en overal kraampjes met van alles en nogwat. Ook was er een show aan de gang. Het ging over de tijd waarin het Burmeese volk de krijgers van de Kmehr te lijf ging met zwaarden. Fantastische special effects maakte het geheel compleet. Wel een beetje een bloederig gebeuren gezien er ook kleine kinderen rondliepen. Maar ach, ze zullen er denk ik geen psychisch letsel aan over houden.

Toen een lange tocht naar een mega grote ruïne. Waarschijnlijk een van de best bewaard gebleven ruïnes uit die tijd. Mooie terracotta kleurige gebouwen afstekend tegen een strak blauwe lucht. Erg mooi en indrukwekkeend. Toen richting een ander lokatie met olifanten. Alweer een schrijnend gebeuren. De ondervoedde olifanten zijn continue op zoek naar eten. Zelfs de dorre blaadjes op de grond eten ze gauw op. Wederom in tweestrijd hebben we toch maar een mandje met eten voor ze gekocht. Binnen no time is het mandje leeg. Nog even aaien en maar gauw weer weg. Het prachtig maar tegelijkertijd ook echt te pijnlijk om te zien. Daarna naar de beroemde Buddha in de boom. Hoe het precies gebeurd is weet men niet. Maar op een van de ruïne lokaties is het lichaam van de buddha verdwenen en het hoofd volledig vergroeid in een boom. Het lijkt erop dat een parasietplant de achterliggende boom als gastheer heeft uitgekozen en van daaruit zijn wortels, net als een orchidee, richting de grond heeft gericht. De zwevende wortels hebben het Buddha hoofd omarmd en dat is vergroeid in de boom. Vreemd maar wederom wel heel mooi. Als laatste zijn we naar de avondmarkt gegaan. Hier heb ik voor enkele euros 2 blousjes gekocht. Ook hebben we hier ons kerstmaal gegeten.
Toen terug naar onze guesthouse waar we een busticket gekocht hebben voor de reis naar Sukhothai, onze volgende bestemming. Nog even wat drinken op een terrasje en dan naar bed.

Morgen ochtend wacht de tuktuk chauffeur ons om 9 uur weer op om ons naar het busstation te brengen om onze reis te vervolgen.

Dikke knuffel en een hele fijne Kerst allemaal.

http://frankenjudithinthailand.waarbenjij.nu/reisverslag/4649771/jungle-tocht-oude-ruines-en-wilde-dieren